رنگ:
زرد – سبز، سبز
زیتونی، مایل به قهوه ای
رنگ خاکه: سفید
سختی در مقیاس موهس: 5/6 – 7
وزن مخصوص: 28/3 – 48/3
سیستم کریستالین: اورتورومبیک
ساختار شیمیایی: (Mg,Fe)2SiO4، سیلسکات آهن منیزیم
شفافیت: شفاف
ضریب شکست: 650/1 – 703/1
نام کریزولیت (در یونان به معنای سنگ طلایی) رسماً نه تنها به پریدوت بلکه به سنگ های بسیار دیگری که شبیه پریدوت هستند، گفته می شود. نامی که معمولاً در مینرالوژی استفاده می شود لولیوین است.( به علت رنگ سبز زیتونی که دارد)
لولیوین کانی است که در سری که اعضای
انتهایی آن فورستریت (Mg2SiO4)
و فایالیت (Fe2SiO4) است، ظاهر می شود. جلای شیشه ای و چرب
دارد،نسبت به اسیدها مقاوم نیستند. تحت فشار زیاد از هم پاشیده می شود درنتیجه
برخی مواقع با لایه ای از فلز آن را می پوشانند. انواع کم یاب پریدوت چشم گربه ای
و پریدوت ستاره ای است.
بزرگترین
پریدوت برش خورده 319 قیراط وزن دارد و در جزیره « زِبُرجُد»یافت شده است.
برخی از پریدوت های برش خورده از یک سنگ آسمانی که در سال 1749 در شرق سیبری افتاد، خارج شده اند.
دو ویژگی مهم پریدوت:
یکی ظاهر نرم پریدوت به علت دوتایی قوی صفحات پشتی بر اساس بیرفرنژانس بالا است. همچنین برای پریدوت عادی است که ادخال های زنبق آبی ( Lily Pad) داشته باشد. اینها ادخال های طبیعی در سنگ هستند که به ساختار های زنبق آبی داخل سنگ ظاهر می شوند. بسیار نادر است که اینها را در سنگ سبزی غیر از پریدوت دیده شود. هر دو مورد بالا نشانه های کلیدی برای شناسایی پریدوت با استفاده از یک لوپ می باشد
پریدوت از کلمه عربی(فاریدات) بمعنی جواهر گرفته شده است. در قرن هیجدهم فرانسوی ها اولین کسانی بودند که این سنگ سبز متمایل به زرد را پریدوت نامیدند. پریدوت تا قرن هیجده توپاز نامیده میشد. در 1500 سال پیش از میلاد مسیح، مصریان پریدوت را بعنوان جواهر استفاده میکردند و آن "جواهر خورشید" تصور میشد. این باور وجود دارد که جهت گسترش مقاومت کامل و نیروی جادویی اش، آن باید در طلا بکار رود. پریدوت یکی از سنگ های تولد ماه مرداد است.