بروز رسانی سبد خرید...
در کشور یونان دو حلقه استفاده می شود، حلقه ی طلایی برای داماد و نقره برای عروس که به نشانه یگانگی و برابری مبادله می شود ولی در واقع ارزش بیشتر حلقه ی مردان نشاندهنده ی برتری موقعیت آنهاست.در دوره ای نیز حلقه ی آهنی مرسوم بود که به نشانه ی تعهد برای نامزد (عروس) فرستاده می شد.
این حلقه ی آهنی به عنوان نماد دوام و پایداری پیمان ازدواج ساخته می شد. در دوره های قبل حلقه هایی از جنس برنج و مس نیز دیده شده است. از نظر شکلی نیز یک حلقه ی ساده همیشه تنها شکل حلقه ی ازدواج نبوده و گاهی اشکال مختلفی روی آن تراشیده و کندهکاری شده مثل یک کلید برای نشان دادن اقتدار خانگی زن.
در قرنهای 15 و 16 ایتالیاییها از حلقه ی ازدواج استفاده میکردند که عمدتاً از جنس نقره بوده و با مینای سیاه_مینا کاری می شد. اروپاییان قرون وسطی نیز از الماس برای حلقه ی ازدواج استفاده می کردند و قدرت آن را حافظ پیمان ازدواج میدانستند. دهقانان ایرلندی نیز بر این عقیده بودند که ازدواج بدون حلقه ای از جنس طلا قانونی و مشروع نیست. در ارکنی (منطقهای در اسکاتلند) دو میدان بزرگ به احترام ماه و خورشید وجود داشت.
قرنها پیش اگر دوشیزهای قصد ازدواج داشت به گردش دور سنگی میپرداخت که به نام ماه نامگذاری شده بود و پسر نیز به دور حلقه ی خورشید میگشت سپس هر دو در محل سنگی که به نام آدین (خدای خدایان) نامگذاری شده بود به یکدیگر ملحق شده و دستهای آنها در محل حلقه ی زناشویی که سوراخی در سنگ بود، به یکدیگر میرسید و آنها به این وسیله وفاداری و تعهد نسبت به یکدیگر را اعلام کرده و زن و شوهر می شدند. مراسم طلاق بسیار ساده تر بود، به گونه ای که زن و شوهر میتوانستند با یکدیگر وارد کلیسا شده و سپس هر یک از دری متفاوت بیرون بروند. در میان انگلونورمانها حلقه در انگشت میانی دست راست قرار میگرفت، اما در اواخر قرن 17 این رسم تغییر کرد. کویکرها یعنی اعضای کلیسای The Society of Friends حلقه ی ازدواج را به عنوان بقایای برتری مشرکان و کافران رد کردند و اکنون نیز برخی پیوریتن ها سعی میکنند به همان دلیل، چنین رسمی را منسوخ کنند. اگرچه حلقه برای ازدواج در کلیسای انگلستان کاملا ضروری بود، اما جنس و سایز آن اهمیتی نداشت.
در ایسلند که نامزدی و ازدواج هر دو به وسیله پول پذیرفته می شد، حلقه کمتر ضروری به نظر می رسید چرا که انتظار میرفت دختر هدایای خود را نقدی دریافت کند. با این حال حلقه در این کشور استفاده میشد، اما به سختی حلقه ی انگشت نام می گرفت چرا که به اشکال مختلف از استخوان، سنگ، کهربای سیاه، طلا و نقره ساخته می شد و گاهی اوقات به حدی پهن بود که اجازه نمی داد دست از آن عبور کند. در مراسم نامزدی داماد چهار انگشت و کف دست خود را از این حلقه عبور می داد و با این روش می توانست دست عروس خود را بگیرد. انداختن حلقه در انگشت چهارم دست چپ بر اساس این اعتقاد قدیمی صورت می گیرد که رگ این انگشت به طور مستقیم به قلب می رسد. البته این واقعیت هم وجود دارد که فلز کم استقامت تر در انگشت و دستی که کمتر از دست و انگشتان دیگر استفاده می شود، کمتر دچار صدمه و آسیب می شود . گفته می شود که حلقه در میان انگلو نورمانها در دست راست انداخته می شد و بعدها به دست چپ تغییر کرد یعنی همان دستی که از نظر رتبه پایین تر است.
همچنین عده ای معتقدند این انگشت به دلیل این رسم قدیمی بر دیگر انگشتها مرجح شده که انگشت اول (شست) را به نام پدر، انگشت دوم به نام پسر و انگشت سوم را به نام روحالقدس نامگذاری کردهاند. بنابراین داماد پس از اینکه این سه انگشت را نام برد و از آنها گذشت حلقه را به دست عروس میاندازد. قدیمی ترین گزارش از تبادل حلقه ی ازدواج از مصر باستان به دست آمده که مربوط به 4800 سال پیش است. برای رومیها پذیرش حلقه از جانب بانوی جوان پذیرش نوعی محدودیت بود و پذیرش این قانون که دختر دیگر آزاد نیست. اکنون نیز حلقه و پذیرش آن بخشی از مراسم مذهبی در کلیساست. اکثر مردم اکنون حلقه ی ازدواج را در دست چپ خود میاندازند. گرچه برخی زنان اروپایی در دست راست هم از آن استفاده میکنند.
در اسکاندیناوی هم رسمی است که برخی از زنان از سه حلقه استفاده میکنند. یکی برای نامزدی، یکی برای ازدواج و دیگری برای مادری. عروسهای یهودی نیز حلقه ی ازدواج را در انگشت سبابه میاندازند، انگشتی که با آن طبق آنچه در تورات خواندهاند به این کتاب اشاره میکنند . آیا مردان از حلقه ی ازدواج استفاده میکنند؟ استفاده ی مردان از حلقه نسبتا جدید است.
تا میانه قرن 20 بیشتر زنان بودند که حلقه در دست می کردند که شاید یادآور روزهایی بود که زنان جزیی از املاک و داراییهای همسر بودند. بعد از جنگ جهانی دوم، بسیاری از مردان با جداییهای طولانی مدت از همسران خود مواجه شدند و از آن زمان آنها نیز شروع به استفاده از حلقه به عنوان نشانه ای از تاهل خود کردند آنچه موجب می شود همواره به یاد همسران خود باشند.
