
لاجورد یکی از سنگهای نیمه قیمتی است که از عهد باستان در ایران شناخته شده بود.
قدیمی ترین سند تاریخی که در آن اشاره به نام لاجورد ایران شده کتیبه های آشوری است:
تیکلات پسر سوم پادشاه آشور در قرن هفتم قبل از میلاد مادها را در نزدیکی دماوند شکست داد و در نتیجه تعدادی اسب و مقداری مفرغ آلات در حدود 15 تن و قریب ده تن لاجورد به عنوان غرامت از مادها گرفت.
در دوره هخامنشی لاجورد را کبوتکه مینامیدند و در کتیبه بنیاد کاخ داریوش در شوش از آن نامبرده شده است. لاجورد از دوره هخامنشی به بعد در ایران زیاد مصرف داشته و گذشته از زینت آلات برای تهیه لعاب مورد استفاده قرا میگرفته است . در دوره ساسانی مصرف آن زیادتر گردید ظاهرا سقف تخت طاقدیس ار لاجورد ساخته شده بود .ثعالبی درباره این تخت مینویسد آسمان آن از زر و لاجورد بوده.